“Geratzen al da munduan txokorik, internetek edo mugikor koberturak bortxatu gabekorik?”
Galdera hauxe piztu zitzaigun Erg Chebbiko dunetan gaua pasatzeko aukera izan genuenean.
Kontraste-lekua da desertua. Ez genion aparteko ezer eskatu, idealizazioaren gameluak ipurdia gorritzeko beldurrez. Konta genezake zein txiki sentitu ginen itsaso geldi hartan. Zenbat isiltasun entzun genuen. Hango egunsentiak gure malkoz, bla, bla, bla. Baina ez.
Gu, bakerozko praka eta kamiseta termikodun bereber rastafari batek gidatu gintuen jaimetaraino. Han, “Joxe Ramon” artzain izandako zaindariarekin elkartu, eta gauerdira arte musika entzuten egon ginen beraien mugikorretatik, gnawaz, youtube-z, bluesaz, eta GPS-ez hizketan.
Kontu eta kantu artean, irribarre bihurriz kontatu ziguten nola frantses talde batek aste bete zeraman aldameneko kanpalekuan, hitzik egin gabe, meditatuz eta noizean behin garrasi-terapiak eginaz. Barre egin genuen guk ere. Eta une batean, bat bere buruaz barrez ari denean bezala sentitu ginen.
Konexioa, deskonexioa. Zerekin, zertarako.
Gure burutazioen noraezaz jabetuta, euskarazko jarduna utzi eta frantsespainolera itzuli ginen.
- Hemen, Ibrahim, mugikorrak ba al du koberturarik?
- Mugikorrak bai. Baina nik ez.
guk flipau in genuen gure bereber gidariaren poltsikoa ring-ring-ka hasi zenean, jajaja.
ResponElimina